-
تا گل لعل روى بنمودست
ديرگاهست تا چو من بلبل
روز و شب گر بنغنوم چه عجب
من غلام زبان آن بلبل ساقيا وقت گل چو گل مى ده
ساقيا وقت گل چو گل مى ده
-
بلبل از خرمى نياسودست
عاشق بوستان و گل بودست
پيش معشوق كس بنغنودست
كو گل لعل روش بستودست وقت گل تو به كس نفرمودست
وقت گل تو به كس نفرمودست