غزلیات

شمس الدین محمد حافظ شیرازی

نسخه متنی -صفحه : 496/ 198

شاهدان گر دلبرى زين سان کنند هر کجا آن شاخ نرگس بشکفد اى جوان سروقد گويى ببر عاشقان را بر سر خود حکم نيست پيش چشمم کمتر است از قطره اى يار ما چون گيرد آغاز سماع مردم چشمم به خون آغشته شد خوش برآ با غصه اى دل کاهل راز سر مکش حافظ ز آه نيم شب تا چو صبحت آينه رخشان کنند
زاهدان را رخنه در ايمان کنند گلرخانش ديده نرگسدان کنند پيش از آن کز قامتت چوگان کنند هر چه فرمان تو باشد آن کنند اين حکايت ها که از طوفان کنند قدسيان بر عرش دست افشان کنند در کجا اين ظلم بر انسان کنند عيش خوش در بوته هجران کنند تا چو صبحت آينه رخشان کنند تا چو صبحت آينه رخشان کنند