غزلیات

شمس الدین محمد حافظ شیرازی

نسخه متنی -صفحه : 496/ 292

ما آزموده ايم در اين شهر بخت خويش از بس که دست مي گزم و آه مي کشم دوشم ز بلبلى چه خوش آمد که مي سرود کاى دل تو شاد باش که آن يار تندخو خواهى که سخت و سست جهان بر تو بگذرد وقت است کز فراق تو وز سوز اندرون اى حافظ ار مراد ميسر شدى مدام جمشيد نيز دور نماندى ز تخت خويش
بيرون کشيد بايد از اين ورطه رخت خويش آتش زدم چو گل به تن لخت لخت خويش گل گوش پهن کرده ز شاخ درخت خويش بسيار تندروى نشيند ز بخت خويش بگذر ز عهد سست و سخن هاى سخت خويش آتش درافکنم به همه رخت و پخت خويش جمشيد نيز دور نماندى ز تخت خويش جمشيد نيز دور نماندى ز تخت خويش