غزلیات

شمس الدین محمد حافظ شیرازی

نسخه متنی -صفحه : 496/ 437

آن غاليه خط گر سوى ما نامه نوشتى هر چند که هجران ثمر وصل برآرد آمرزش نقد است کسى را که در اين جا در مصطبه عشق تنعم نتوان کرد مفروش به باغ ارم و نخوت شداد تا کى غم دنياى دنى اى دل دانا آلودگى خرقه خرابى جهان است از دست چرا هشت سر زلف تو حافظ تقدير چنين بود چه کردى که نهشتى
گردون ورق هستى ما درننوشتى دهقان جهان کاش که اين تخم نکشتى ياريست چو حورى و سرايى چو بهشتى چون بالش زر نيست بسازيم به خشتى يک شيشه مى و نوش لبى و لب کشتى حيف است ز خوبى که شود عاشق زشتى کو راهروى اهل دلى پاک سرشتى تقدير چنين بود چه کردى که نهشتى تقدير چنين بود چه کردى که نهشتى