غزلیات

شمس الدین محمد حافظ شیرازی

نسخه متنی -صفحه : 496/ 488

اى بي خبر بکوش که صاحب خبر شوى در مکتب حقايق پيش اديب عشق دست از مس وجود چو مردان ره بشوى خواب و خورت ز مرتبه خويش دور کرد گر نور عشق حق به دل و جانت اوفتد يک دم غريق بحر خدا شو گمان مبر از پاى تا سرت همه نور خدا شود وجه خدا اگر شودت منظر نظر بنياد هستى تو چو زير و زبر شود گر در سرت هواى وصال است حافظا بايد که خاک درگه اهل هنر شوى
تا راهرو نباشى کى راهبر شوى هان اى پسر بکوش که روزى پدر شوى تا کيمياى عشق بيابى و زر شوى آن گه رسى به خويش که بى خواب و خور شوى بالله کز آفتاب فلک خوبتر شوى کز آب هفت بحر به يک موى تر شوى در راه ذوالجلال چو بى پا و سر شوى زين پس شکى نماند که صاحب نظر شوى در دل مدار هيچ که زير و زبر شوى بايد که خاک درگه اهل هنر شوى بايد که خاک درگه اهل هنر شوى