تو به زور حسن ايمن مشو از سپاه آهم
-
تو به زور حسن ايمن مشو از سپاه آهم
شه چار ركن عشقم كه به چار سوى غيرت
نه هواى سربلندى نه خيال ارجمندى
ز هجوم وحشيانم شده متفق سپاهى
ز جنون فزود هردم چو بلاى ناگهانى
زده سر ز باغ رويت چه گياه خوش نسيمى ز تو محتشم چه پنهان كه دگر به قصد ايمان
ز تو محتشم چه پنهان كه دگر به قصد ايمان
-
كه من ضعيف پيكر ملك قوى سپاهم
ز سيه گليم محنت زده اند بارگاهم
نه سراسرى و خرگه نه غم سرو كلاهم
كه ز خسروى چو مجنون به ستيزه باج خواهم
در و دشت در حصارم دد و دام در پناهم
كه گل جنون شكفته ز نسيم آن گياهم ز بتان نامسلمان صنمى زده است راهم
ز بتان نامسلمان صنمى زده است راهم