غزلیات

محتشم کاشانی

نسخه متنی -صفحه : 626/ 447

صيدى كه لعب عشق فكندش به بند تو اى پاى تا به سر چونى قند دلپسند دست مرا كه ساخته اى زير دست غير چند افكنى در آتش سوزان دل مرا اى مادر زمانه ببين كز خلاف عهد دل برگرفتى ز تو جانا اگر بدى تلخى مكن كه خنده نگهداشتن به زور امروز كو كه باز بتر بيندت به من چون محتشم بسى ز ندامت بسر زدم چون محتشم بسى ز ندامت بسر زدم
ضبط تو ديد و جست برون از كمند تو افغان كه طعمه ى مگسانست قند تو كوتاه به ز ميوه ى نخل بلند تو هست اين سياه روز دل من پسند تو با من چه مي كند خلف ارجمند تو در سينه ى من آن دل هجران پسند تو مي بارد از لب و دهن نوشخند تو بدگوى من كه دوش همى داد پند تو دستى كه مي زدم به عنان سمند تو دستى كه مي زدم به عنان سمند تو