غزلیات

عطار نیشابوری

نسخه متنی -صفحه : 896/ 237

نام وصلش به زبان نتوان برد وصل او گوهر بحرى است شگرف گفت جان در ره ما باز و بدانك دوش سرمست درآمد ز درم زلف كژ كرد و برافشاند دلم گفت جان در ره ما باز و بدانك دل من تا كه خبر بود مرا زلف چوگان صفتش در صف كفر گفت جان در ره ما باز و بدانك از فلك نرگس او نرد دغا ذره اى پرتو خورشيد رخش گفت جان در ره ما باز و بدانك لمعه اى لعل خوشاب لب او گفتم اى جان و جهان جان عزيز گفت جان در ره ما باز و بدانك گفت جان در ره ما باز و بدانك دل عطار چو اين نكته شنيد گفت جان در ره ما باز و بدانك
ور كسى برد ندانم جان برد ره بدو مي نتوان آسان برد گفت جان در ره ما باز و بدانك تا قرار از من سرگردان برد برد شكلى كه چنان نتوان برد گفت جان در ره ما باز و بدانك راه دزديده بدو پنهان برد گوى از كوكبه ى ايمان برد گفت جان در ره ما باز و بدانك قرب صد دست به يك دستان برد آفتاب از فلك گردان برد گفت جان در ره ما باز و بدانك رونق لاله و لالستان برد كس ازين باديه ى هجران برد گفت جان در ره ما باز و بدانك آن بود جان كه ز تو جانان برد جان بدو داد و به جان فرمان برد گفت جان در ره ما باز و بدانك