غزلیات

عطار نیشابوری

نسخه متنی -صفحه : 896/ 421

هنگام صبوح آمد اى هم نفسان خيزيد ياران همه مشتاقند در آرزوى يك دم خاكى كه نصيب آمد از جور فلك ما را جامى كه تهى گردد از خون دلم پر كن چون روح حقيقى را افتاد مى اندر سر خاكى كه نصيب آمد از جور فلك ما را خاكى كه نصيب آمد از جور فلك ما را ياران قديم ما در موسم گل رفتند خاكى كه نصيب آمد از جور فلك ما را عطار گريزان است از صحبت نا اهلانعطار گريزان است از صحبت نا اهلان
ياران موافق را از خواب برانگيزيد مى در فكن اى ساقى از مست نپرهيزيد خاكى كه نصيب آمد از جور فلك ما را وانگه مى صافى را با درد مياميزيد اين نفس بهيمى را از دار در آويزيد خاكى كه نصيب آمد از جور فلك ما را آن خاك به چنگ آريد بر فرق فلك ريزيد خون جگر خود را از ديده فرو ريزيد خاكى كه نصيب آمد از جور فلك ما را گر عين عيان خواهيد از خلق بپرهيزيدگر عين عيان خواهيد از خلق بپرهيزيد