غزلیات

عطار نیشابوری

نسخه متنی -صفحه : 896/ 625

در درد عشق يك دل بيدار مى نبينم جمله ز خودپرستى مشغول كار خويشند چون مرد دين نبودم كيش مغان گزيدم عمرى بسر دويدم گفتم مگر رسيدم گفتم مگر كه باشم از خاصگان كويش چون مرد دين نبودم كيش مغان گزيدم دعوى است جمله دعوى كو عاشقى و كو عشق گر عاشقى برآور از جان دم اناالحق چون مرد دين نبودم كيش مغان گزيدم چون مرد دين نبودم كيش مغان گزيدم اكنون ز نا تمامى نه مغ نه ممنم من چون مرد دين نبودم كيش مغان گزيدم دردا که داد چون گل عطار دل به بادشدردا که داد چون گل عطار دل به بادش
مستند جمله در خود هشيار مى نبينم در راه او دلى را بر كار مى نبينم چون مرد دين نبودم كيش مغان گزيدم با دست هرچه ديدم چون يار مى نبينم خود از سگان كويش آار مى نبينم چون مرد دين نبودم كيش مغان گزيدم كز كشتگان عشقش ديار مى نبينم زيرا كه جاى عاشق جز دار مى نبينم چون مرد دين نبودم كيش مغان گزيدم دين رفت و بر ميان جز زنار مى نبينم اندك ز دست دادم بسيار مى نبينم چون مرد دين نبودم كيش مغان گزيدم وز گلبن وصالش يک خار مى نبينموز گلبن وصالش يک خار مى نبينم