غزلیات

عطار نیشابوری

نسخه متنی -صفحه : 896/ 745

ذره اى ناديده گنج روى تو گشت رويم چون نگارستان ز اشك نى ز چون من خاك گردى از درت هست خورشيد رخت زير نقاب در درون چون نافه ى آهوى حسن نى ز چون من خاك گردى از درت شير گردون جامه مي پوشد كبود آسمان را چون زمين در حقه كرد نى ز چون من خاك گردى از درت هندويم هندوى زلفت را به جان چون ز چشمت تيرباران در رسيد نى ز چون من خاك گردى از درت نى كه بنموديم صد سحر حلال خاك خواهم گشت تا بادى مرا نى ز چون من خاك گردى از درت نى ز چون من خاك گردى از درت چون كند از توكسى پهلو تهى نى ز چون من خاك گردى از درت از کمان عشق بگريز اى فريداز کمان عشق بگريز اى فريد
ره بزد بر ما طلسم موى تو اى نگارستان جانم روى تو نى ز چون من خاك گردى از درت جمله ى ذرات چشماروى تو خون جان ها مشك شد بر بوى تو نى ز چون من خاك گردى از درت از سواد چشم چون آهوى تو آرزوى حقه ى للى تو نى ز چون من خاك گردى از درت گر توان شد هندوى هندوى تو طاق افتاديم از ابروى تو نى ز چون من خاك گردى از درت در صفات نرگس جادوى تو بو كه برساند به خاك كوى تو نى ز چون من خاك گردى از درت گر مرا بادى رساند سوى تو چون همى هستند در پهلوى تو نى ز چون من خاك گردى از درت کين کمانى نيست بر بازوى توکين کمانى نيست بر بازوى تو