غزلیات

عطار نیشابوری

نسخه متنی -صفحه : 896/ 778

چون كشته شدم هزار باره از كشتن كشته اى چه خيزد كاجزاى دو كون را تمام است حاجت نبود به تيغ كشتن خود خلق دو كون كشته گردند كاجزاى دو كون را تمام است زيرا كه ز تيغ غمزه ى تو گر بر گيرى نقاب از روى كاجزاى دو كون را تمام است ذرات دو كون ديده گردند از پرتو رويت آخرالامر كاجزاى دو كون را تمام است از پرده چو آفتاب رويت خورشيد كه شاه پيشگاه است كاجزاى دو كون را تمام است چون شير عنايتت درآيد طفلان زمانه ى خرف را كاجزاى دو كون را تمام است كاجزاى دو كون را تمام است بيچاره ى خود فريد را خوان كاجزاى دو كون را تمام است
بر من به چه مي كشى كناره كشته كه كشد هزار باره كاجزاى دو كون را تمام است در پيش رخ تو ماه پاره هر گه كه شوى تو آشكاره كاجزاى دو كون را تمام است خونى گردد چو لعل خاره مه شق شود آفتاب پاره كاجزاى دو كون را تمام است وايند چو ذره در نظاره هر ذره شود چو صد ستاره كاجزاى دو كون را تمام است بر مركب حسن شد سواره شد پيش رخ تو پيشكاره كاجزاى دو كون را تمام است هر ذره شوند شيرخواره لطف تو بس است گاهواره كاجزاى دو كون را تمام است لطف تو چو بحر بى كناره زيرا كه ندارد از تو چاره كاجزاى دو كون را تمام است