بتان نخست چو در دلبرى ميان بستنددعا ار نكند كز درم تو چون راندىمگر ميان بتان روى آن صنم ديدندبه آشيانه نبستند عندليبان دلفغان كه مدعيان از جفا برون كردندرساند كار به جايى جفاى گل چينانجفاكشان سخنان با تو داشتند ولىجفاكشان سخنان با تو داشتند ولى
ميان بكشتن ياران مهربان بستندبه روى من همه درهاى آسمان بستندكه اهل صومعه زنار بر ميان بستنداگر دو روز در اين گلشن آشيان بستندمرا ز شهر تو و راه كاروان بستندكه در معاينه بر روى باغبان بستندچو هاتف از ادب عاشقى زبان بستندچو هاتف از ادب عاشقى زبان بستند