گوهرفشان كن آن لب كز شوق جان فشانمگر بى توام به دامن نقد دو كون ريزندخالى نگرددم دل كز بيم او ز ديدهآيا بود كه روزى فارغ ز محنت دامسرو روان من كو هاتف كه بر سر منسرو روان من كو هاتف كه بر سر من
جان پيش آن دو لعل گوهرفشان فشانمدامان بي نيازى بر اين و آن فشانماشكى اگر فشانم بايد نهان فشانمگرد غريبى از بال در آشيان فشانمچون پا نهد به پايش نقد روان فشانمچون پا نهد به پايش نقد روان فشانم