خداوند كريم مى فرمايد: انا نحن نزلنا الذكر وانها له لحهافظون ((60)) , ما قرآن را نازل كرديم و خود ما بطور قطع نگهدار آنيم .
اين آيه شريفه , جاودانگى قرآن و سلامت آن از هرگونه حادثه و دستبرد را در همه عصرها و نسلها تـضمين كرده و اين يك ضمانت و پيمان الهى است كه هرگز خلاف آن رخ نخواهدداد, زيرا وعده خداوند صادق و تخلف ناپذير است ان الله لايخلف الميعهاد ((61)) , به يقين خداوند در وعده و پيمان خود تخلف نمى كند.
مقتضاى قاعده لطف ((62)) نيز همين ضمانت است كه بر خداوند متعال لازم است ـطبق حكمت خـود در تـكليف ـ تمام كارهايى كه باعث نزديك شدن بندگان به اطاعت و دورى آنها از نافرمانى مـى شـود, انـجام دهد و ترديدى نيست كه قرآن تكيه گاه و سند پايدار اسلام مى باشد كه تا اسلام بـاقـى اسـت , آن نيز باقى خواهدبود و مى دانيم اسلام , آخرين دين آسمانى و تا پايان جهان باقى و جـاويـد اسـت .
ايـن مـسـاله ايجاب مى كند كه شالوده و بنياد آن , چنان قوى و مستحكم باشد كه گردبادهاى حوادث هرگز آن را نلرزاند و بازيچه دست بدعتگزاران و هوى پرستان نگردد تا براى همه نسلها و عصرها حجتى ثابت و پابرجا باشد, همانند هر سند محكم و استوار كه بايد باقى بماند.آرى ! اين ضمانت الهى , يكى از جوانب اعجاز قرآن كريم را تشكيل مى دهد .
به ديگر سخن , اين كتاب عزيز با اين كه هميشه در دسترس مردم و پيش روى آنان است تا ابد سالم و به دور از دستبرد باقى مـى مـانـد, نه اين كه در بيت المعمور در ظرفهاى توبرتو و پشت پرده هاى غيب محفوظبماند, زيرا حفظ در آن جايگاه , معجزه نيست , معجزه آن است كه در معرض ديد همگان و در دسترس انسانها باشد و در عين حال مصون و دست نخورده باقى بماند.
با اين بيان , روشن مى شود كه توجيه قائلان به تحريف از اين آيه , سخنى نابخردانه است , گفته اند:
خداى متعال قرآن را در همان جايگاهى كه آن را بدان جا نازل كرد محفوظ مى دارد, همان طور كه پـيش از نزول , در ملا اعلا محفوظبود و مى دانيم قرآن را جبرئيل بر قلب سرور انبيا نازل كرد تا از انذاركنندگان باشد .
پس آن جايگاهى كه خداوند قرآن را بدان جا نازل كرد و وعده حفظش را داد قلب پيامبر است نه ورقها و دفترها و نه سينه و حافظه ديگران ((63)) .عـلاوه بـر ايـن , قـريـنه سياق , ترتيب و طرز جمله بندى و شان نزول آيه نيز با اين توجيه سازگار نـيـسـت , بـلكه آن تفسيرى را كه گفتيم تاييد مى كند .
در شان نزول آيه , مفسران گفته اند: اين نـگـرانـى هـمـاره خـاطـر شـريف پيامبر (ص) را آزارمى داد كه مبادا قرآن بعد از خودش بازيچه دست هـواپـرستان قرارگيرد و به سرنوشت كتابهاى پيامبران پيشين دچارشود .
آيه شريفه نازل شد و به پـيـامبر اطمينان داد كه خداوند قرآن را از هرنوع دستبرد حفظ و در مقابل دست درازى دشمنان ـبراى هميشه ـ از آن پاسدارى مى كند ((64)) .همانند اين اطمينان بخشى خداوند به پيامبر (ص) در آيات فراوانى به چشم مى خورد كه به برخى از آنها اشاره مى كنيم :
فـاصـدعـ بمها تومر واعرض عن المشركين* انا كفينهاك المستهزئين ((65)) , آنچه را ماموريت دارى آشكارا بيان كن و از مشركان روى گردان (و به آنها اعتنانكن )* ما شر استهزاكنندگان را از تو دفع خواهيم كرد.