امام رضا (عليه السلام)

ايشان از برپايى ترازوى عدل آن حضرت ياد كرده و مىفرمايد:

فَإذا خَرَجَ أشْرَقَتِ الأرضُ بنورِرَبّها وَوَضَعَ ميزانَ الْعَدلِ بَينَ النّاسِ فَلايَظْلِمُ أحَدٌ أحَدا؛(1)

هنگامى كه حضرت مهدى (عجل الله تعالى فرجه الشريف) ظهوركندزمين به نور پروردگارش روشن مىشود و ترازوى عدالت را در ميان مردم مىگذارد و هيچ كس به ديگرى ستم نمىكند.

امام جواد (عليه السلام)

حضرت جواد (عليه السلام) در چهارسالگى به شدّت در غم و اندوه غوطه‏ور شده، پدربزرگوارش از سبب همّ و غمش مىپرسد. از مصيبت‏هاى اهل بيت و انتقام آن در عصر ظهور ياد مىكند.(2) آن وجود نازنين مىفرمايد:

فَإذا دَخَلَ الْمَدينَةَ أخْرَجَ اللاّتَ و العُزّى فَأَحْرَقَهُما؛

چون وارد مدينه منوّره بشود، آن دو بت پليد قريش را از خاك بيرون مىآورد و مىسوزاند.(3)

امام هادى (عليه السلام)

امام هادى (عليه السلام) در زندان سامرا به ياد يوسف زهرا (عليها السلام) مىفرمايد:

روز سه شنبه به رسول خدا اختصاص دارد... روز پنج شنبه به پسرم حسن (امام حسن عسكرى (عليه السلام)) و روز جمعه به فرزند پسرم (حضرت مهدي (عجل الله تعالى فرجه الشريف))(4)

(1). بحارالانوار، ج 52، ص 321.

(2). البحرانى، حلية الابرار فى فضائل محمد و آله الاطهار، ج 2، ص 598.

(3). عيون اخبار الرضا (عليه السلام)، ج 2، ص 383.

(4). بحارالانوار، ج 51، ص 162.