هر شرايطى در راه برقرارى و توسعه معارف و احكام اسلام بكوشند، در برابر ستم و گناه پايدارى كرده و در حدّ توان خود با آن مبارزه كنند و بكوشند تا زمينه حكومت عدل و داد را فراهم ساخته و زندگى خود را طورى تنظيم كنند كه با برنامههاى آن حضرت تناقض نداشته باشد، در صف دوستان ايشان قدم برداشته و با دشمنانش مبارزه كنند.
چون سيرت حضرت مهدى (عجل الله تعالى فرجه الشريف) مىتواند سرمشق و نمونه خوبى براى ما باشد، درباره هر يك از آنها به اختصار توضيح مىدهيم:
مهدى (عجل الله تعالى فرجه الشريف) در برابر جلال خداوند بسيار فروتن است. هم چون عقاب بال خويش فرو مىگشايد، سر به زير مىاندازد و از اوج آسمان فرو مىآيد. بدينسان، مهدى (عجل الله تعالى فرجه الشريف) در برابر جلال خداوند بدينسان خاشع و فروتن است. خدا و عظمت خدا در وجودش متجلى بوده، و همه هستى او را در خود فرو برده است.(1)
مهدى (عجل الله تعالى فرجه الشريف) صاحب حشمت، سكينه و وقار است، جامههايى درشتناك و خشن مىپوشد، نان جو مىخورد و علم و حلم او از همه مردمان بيشتر است، هم نام پيامبر است و خَلق و خُلق محمدى دارد. در جهان با مشعل فروزان هدايت سير كرده و مانند صالحان زيست مىكند.(2)
(1). المهدى الموعود، ج 1، ص 280. (2). همان، ص 281 ـ 282، 266، 300.