بالاترين مرتبهاى است كه يك انسان مىتواند بدان دست يابد.
امام صادق (عليه السلام) مىفرمايد:
خوشا به حال شيعيان قائم كه در زمان غيبتش منتظر ظهور او و فرمانبردارش هستند، آنان اولياى خدا هستند، همانها كه نه ترس آنها را فرا مىگيرد و نه اندوهگين مىشوند.(1)
ياران قائم همچنانكه در بالاترين درجه تقوا و پرهيزگارى قرار دارند، از نظر كمال علمى نيز در بالاترين درجه قرار گرفته و از جام حكمت الهى و معرفت دينى، چنانكه بايد، سيراب شدهاند. حضرت على (عليه السلام) در اين باره مىفرمايد:
... پس گروهى در آن فتنهها صيقلى مىشوند، مانند صيقل دادن آهنگر شمشير را، ديدههاى آنها به نور قرآن جلا داده و تفسير در گوشهاى شان جا گرفته شود. در شب، جام حكمت را به آنها بنوشانند بعد از اين كه در بامداد هم نوشيده باشند.(2)
خلاصه اين كه ياران قائم در چنان مرتبهاى از زهد وتقوا و علم و معرفت قرار دارند كه همه كائنات در برابر آنها سرِ تسليم فرود مىآورند و زمين و آسمان به وجود آنها افتخار مىكند. امام باقر (عليه السلام) مىفرمايد:
گويى كه ياران قائم را مىبينم كه شرق و غرب [جهان را [در نورديدهاند. همهچيز در برابر آنها سرِ تسليم فرود مىآورد حتى درندگان زمين و آسمان به دنبال خشنود ساختن آنها هستند. قطعهاى از زمين به قطعه ديگر مباهات كرده و مىگويد: امروز مردى از ياران قائم از من گذر كرده است.(3)
(1). شيخ صدوق، اكمال الدين و اتمام النعمه، ج 2، ص 357، ح 54. (2). نهج البلاغه، ترجمه و شرح علينقى فيض الاسلام، خطبه 150، ص 458 ـ 459. (3). بحارالانوار، ج 52، ص 327.