هنگام تولد امام مهدى (عجل الله تعالى فرجه الشريف)، حدود 35 سال از ساختن شهر سامرا مىگذشت؛ شهرى كه در كنار ويرانههاى شهر قديمى بنا شده بود و با اين كه اين شهر به عنوان پايتخت دوم خلافت بغداد به حساب مىآمد، از همان آغاز مقرّ خليفه عباسى شد. معتصم عباسى، هشتمين خليفه بنى عباس در سال 218، يعنى آغاز خلافت خود، امر به ساختن اين شهر كرد و سپس بدانجا رفت و بدينگونه سامرا مركز خلافت عباسيان شد.
امام دهم، بيست سال و امام يازدهم چندين سال در آنجا تحت نظر و زندانى بودند. هنگامى كه ولادت حضرت مهدى (عجل الله تعالى فرجه الشريف) نزديك شد و خطر وجود ايشان در نزد جباران قوت گرفت، در صدد برآمدند تا از به دنيا آمدن اين نوزاد جلوگيرى كنند و اگر هم به دنيا آمده، او را از بين ببرند. بدين علت، چگونگى احوال امام مهدى (عجل الله تعالى فرجه الشريف) در دوران حمل و سپس تولد آن حضرت از مردم مخفى نگه داشته شد و جز چند تن از نزديكان، شاگردان و اصحاب خاص امام عسكرى (عليه السلام) كسى او را نمىديد، حتى آنان نيز گاهى حضرت را مىديدند، نه