1. ساده زيستى كارگزاران حكومت

عنايت به بعضى از روايات، تصوير بسيار روشنى از شيوه زندگى حكمران سراسر عالم به ما مىدهد. امام صادق (عليه السلام) فرمود:

به چه ملاك درباره خروج قائم تعجيل مىطلبيد؟ به خدا سوگند، او جامه درشت مىپوشد و خوراك خشك و ناگوار مىخورد.(1)

اصولاً پذيرفتن مسئوليت حكومت مردم تعهد مضاعفى را بر عهده پذيرنده اين مسئوليت مىآورد و او را ناچار مىسازد كه زندگانى خويش را با ضعيف‏ترين طبقات اجتماع هماهنگ سازد تا درد آنها را با تمام وجود احساس كرده و همت خويش را صرف بهبود آلام آنها كند. روايت زير، رسالت سنگين پيشوايان و كارگزاران جامعه عدل اسلامى را به خوبى بيان مىكند:

روزى يكى از ياران اميرالمؤمنين (عليه السلام) عرض كرد: اى امير مؤمنان! چرا بايد تو در اين پوشاك زبر تن آزار باشى و خوراك ساده ميل كنى؟ فرمود:

خدا بر پيشوايان دادگر واجب فرموده خود را با مردم ناتوان برابر نهند تا مستمندى، تنگدست را به هيجان نياورد و به طغيان وا ندارد.(2)

2. قاطعيت با كارگزاران و ملاطفت با زيردستان

يكى از ويژگىهاى مهم دولت جهانى امام مهدى (عجل الله تعالى فرجه الشريف) سخت گيرى و قاطعيت درباره كارگزاران، مجريان امور و برخورد شديد با متخلفان است. در روايت زير درباره قاطعيت و سازش ناپذيرى حضرت ولى عصر (عجل الله تعالى فرجه الشريف) در مقابل كارگزاران و ملاطفت و مهربانى آن حضرت با بيچارگان و مستمندان چنين آمده است:

(1). بحارالانوار، ج 52، ص 354.

(2). نهج البلاغه، ترجمه سيد جعفر شهيدى، كلام 209، ص241 ـ 242. به نقل از: موعود، شماره 4، ابراهيم شفيعى سروستانى.