راى درست و مفيد وابسته به دولت است و با آمدن آن مى آيد و با رفتن آن مى رود.
عفت، زينت فقرا مى باشد و شكرگزارى زينت اغنياء.
روزى كه ظالم مورد دادگسترى قرار مى گيرد براى او سخت تر از روزى است كه مظلوم مورد ظلم قرار گرفته است.
آنچه گفته مى شود محفوظ مى ماند.
اسرار از پرده بيرون مى افتد (درروز جزا رازى نيست كه آشكار نشود).
هر كس، مرهون و مسوول كارهايى مى باشد كه كرده است.
مردم داراى نواقصى هستند مگر آن كه خداوند آنها را بى نقص آفريده باشد.
آن كه فكرش از ديگران برتر است به زودى خشنود يا خشمگين نمى شود و از فكر خود نتيجه خوب مى گيرد.
و آن كه فكرش كوتاهتر است بايك گوشه چشم به غضب درمى آيد و يك كلمه سبب تغيير حالش مى شود.
اى مردم دنيا به خدا تقوى داشته باشيد و بسيارى از اشخاص در آرزوى چيزى هستند كه به آن نمى رسند.
چه بسيار از اشخاص كه ساختمانهايى مى سازند كه هرگز در آن سكونت نمى نمايند.
چه بسيار كسانى هستند كه دارايى جمع مى كنند، اما به ديگران وا مى گذارند و شايد آن را از راه باطل گردآورده و در جمع آورى آن حق ديگران را زير پا گذاشته باشند.
اين گونه اشخاص زير بار گناه مى روند و با همان بار سنگين گناه با تاسف به حضور خداوند مى رسند.
اين نوع اشخاص همانهايى هستند كه خداوند در مورد آنها گفته در دنيا و عقبى زيانكار و به معناى واقعى ضرر كشيده هستند.
دورى گزيدن از گناهان علامت عصمت و عفت است.
آبروى تو منجمد است (يعنى نمى ريزد) مگر وقتى كه سئوال مى كنى (طلب مى كنى) و لذا، به هوش باش كه از كه سئوال مى نمايى.
كسى را كه مستوجب قدردانى است اگر بيش از حد قدر دانى كنند دليل بر چاپلوسى است و اگر كمتر از آنچه سزاوار است قدردانى نمايند دليل بر حسد ورزيدن نسبت به او مى باشد.
بزرگترين گناهان آن است كه گناه كننده آن را كوچك و بدون اهميت بداند.
آن كس كه عيب خود را مى بيند درصدد آن نيست كه عيب ديگران را ببيند.
آن كس كه راضى به روزى خداوند مى باشد براى آنچه از دست داده اندوهگين نمى شود.
كسى كه شمشير از غلاف بكشد (مقصود شمشير ظالم است) با همان شمشير به قتل مى رسد.
كسى كه بدون مقدمه و تدارك وارد كارهاى بزرگ شود از بين مى رود.
آن كه خود را وارد لجه هاى سختى بكند غرق مى شود.
كسى كه به نقاط بد (نقاطى كه شهرت سوء دارد) برود بدنام مى شود.
كسى كه پرحرف باشد خطا مى كند.
كسى كه خطا زياد كند شرم و حياى او كم مى شود.
آن كه حياى او كم است پرهيزكارى اش كم مى شود.
آن كس كه پرهيزكارى اش كم است قلبش مى ميرد.
هر كه قلبش بميرد به آتش جهنم مى رود.
آن كه عيوب مردم را ببيند و آن عيوب را چون در مردم هست بر خود بپسندد شخصى است احمق.
قناعت گنجى است فناناپذير.
كسى كه خيلى به ياد مرگ مى باشد به اندك چيز دنيا راضى مى شود.
آن كه مى داند آنچه بگويد معرف عمل او مى باشد كم حرف مى شود.