ترجمه نهج البلاغه

اسدالله مبشری

نسخه متنی -صفحه : 211/ 180
نمايش فراداده

حکمت 171

طمعكارى بردگى پاينده است.

حکمت 172

بار سهل انگارى ندامت است، و ميوه دورانديشى سلامت.

حکمت 173

در خاموشى گزيدن از سخن حكمت، خير نيست همچنان كه در گفتار به نادانى.

حکمت 174

اگر دو دعوى خلاف يكديگر باشد، يكى از آن دو گمراهى است.

حکمت 175

از آن هنگام كه با حقيقت آشنا شدم در آن شك نكردم.

حکمت 176

نه دروغ گفته ام نه اين نسبت به من داده اند. نه گمراه شده ام، نه كسى به دست من گمراه شده است.

حکمت 177

فرداست كه ستمگر انگشت پشيمانى به دندان گزد.

حکمت 178

كوچ نزديك است.

حکمت 179

هر كه در مقابل حقيقت مقاومت كند هلاك گردد.

حکمت 180

كسى را كه شكيبايى نرهاند، بى قرارى هلاك گرداند.