هر گاه نوافل به فرايض آسيب رساند ترك نوافل بايد.
هر كس دورى سفر را ياد كند، آماده راه گردد.
پژوهشگرى خرد تا به حقيقت دست يابد مانند نگريستن با چشم نيست. همانا كه چشم به صاحب خود دروغ مى گويد اما خرد، با آن كس كه از او راه جويد خيانت نكند.
بين مشا و موعظه پرده اى از بيخبرى فرو آويخته است.
نادانان شما هر روز بر زشتكارى مى افزايند و دانايانتان، براى خوددارى از كار زشت امروز و فردا مى كنند.
دانستن، براى سهل انگار بهانه اى باقى نمى گذارد.
هر كس كه زمانش فرا رسد جبران مافات را مهلت مى طلبد، و هر كه مهلت يافت، انجام كار را به امروز و فردا وا مى گذارد.
هيچ چيز نيست كه مردم غبطه آن خورند و بگويند خوشا آن، مگر اينكه روزگار براى آن امر خوش نما روزى شوم ذخيره كرده باشد.
اميرمومنان (ع) را از معناى تقدير پرسيدند به پاسخ گفت: قدر راهى است تاريك رهسپار آن راه مشويد، دريايى است بيكران، در آن غوطه مزنيد و راز خداست، در آن مپيچيد و به گشودن آن سرپنجه مفرساييد.
خداى، چون بنده اى را پست كند و خوار سازد توفيق دانش از او باز گيرد.