ترجمه نهج البلاغه

محمد دشتی

نسخه متني -صفحه : 384/ 378
نمايش فراداده

حکمت 452

و درود خدا بر او فرمود: بردبارى و درنگ با هم اند و نتيجه آن بلندهمتى است.

حکمت 453

و درود خدا بر او فرمود: غيبت كردن تلاش ناتوان است.

حکمت 454

و درود خدا بر او فرمود: چه بسا كسانى كه با ستايش ديگران فريب خوردند.

حکمت 455

و درود خدا بر او فرمود: دنيا براى رسيدن به آخرت آفريده شد، نه براى رسيدن به دنيا.

حکمت 456

و درود خدا بر او فرمود: بنى اميه را مهلتى است كه در آن مى تازند، پس آنگاه كه ميانشان اختلاف افتد پس كفتارها بر آنان دهان گشايند و بر آنان پيروز خواهند شد. (مرود، يعنى فرصت دادن، كه از فصيح ترين و شگفتى آورترين كلام است)

حکمت 457

و درود خدا بر او فرمود: (در ستايش انصار فرمود:) بخدا سوگند! آنها اسلام را پروراندند، چونان مادرى كه فرزندش را بپروراند، با توانگرى، با دستهاى بخشنده، و زبانهاى برنده و گويا.