در صفت مومن فرمود: مومن شاديش در جبين و اندوهش در دل است، سينه اش از هر چيز گشاده تر، و نفسش از هر چيز خوارتر، از سركشى و برتريجوئى بيزار، و با خودنمائى دشمن است، اندوهش بى پايان، همت و كوششش بلند، خاموشيش بسيار و وقتش به تفكر مشغول است، سپاسگزار و شكيبا است، در فكر و انديشه اش فرورفته، از عرض نياز خويشتندار، خوى او هموار و نرم سرشت، ايمانش قوى و از سنگ خاره سخت تر، و در زمينه فروتنى از بنده و برده افتاده تر و خوارتر است.
نوميدى از آنچه در دست مردم است بزرگترين ثروتها و بى نيازيها است.
آنكه از او چيزى خواسته شود، تا هنگامى كه وعده نداده باشد آزاد است.
اگر بنده اى در مرگ خود و چگونگى آن بنگرد همانا كه آرزو و فريبش را دشمن گيرد.
هر كس در مال خود دو شريك دارد: وارث و حوادث.