ترجمه نهج البلاغه

محمد بهشتی

نسخه متنی -صفحه : 258/ 246
نمايش فراداده

حکمت 425

به ياد داشته باشيد گسستن و بريده شدن لذات و خوشيها و بر جا ماندن گناهان را.

حکمت 426

مردم را بيازماى تا دشمن دارى. سيدرضى فرمايد: بعضى اين سخن را از پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم روايت كرده اند اما نكته اى كه تاييد مى كند كه سخن از اميرالمومنين عليه السلام باشد، روايت ثعلب از ابن اعرابى است از قول مامون كه گفت: اگر على (ع) نگفته بود مردم را بيازماى تا دشمن دارى من مى گفتم: دشمن دار تا آزمايش كنى.

حکمت 427

چنين نيست و نمى شود كه خدا بر بنده در شكر و سپاسگزارى را بگشايد و در فزونى را به رويش ببندد و قفل نمايد، و نمى شود در دعا و درخواست را بگشايد و در اجابت را به رويش ببندد و قفل نمايد، و نمى شود كه در توبه را به روى بنده اى بگشايد و در آمرزش را به رويش ببندد و قفل نمايد.

حکمت 428

شايسته ترين مردم به كرم، كسى است كه كريمان به او شناخته شوند.

حکمت 429

از امام عليه السلام پرسيدند: كدام يك از دادگرى يا بخشش برتر است؟ امام عليه السلام پاسخ داد: دادگرى هر چيزى را سر جاى خودش مى نهد، و بخشش هر چيزى را از جايش خارج مى سازد، عدل نگاهدارنده همگان است و بخشش تنها به كسى بهره مى دهد كه به او بخشش شده پس دادگرى شريفتر و برتر است.