نماز، زكات و امانتدارى پيمان نماز را با خود بسته، و هميشه پابند آن باشيد، و بسيارش بجاى آوريد، و به وسيله آن به خدا نزديك شويد، زيرا نماز فريضه اى است كه وقتش معين و اجرايش بر مومنين نوشته شده، آيا پاسخ دوزخيان را نمى شنويد، هنگامى كه از آنها مى پرسند شما را چه چيز به دوزخ افكنده؟ گويند: ما از نمازگزاران نبوديم نماز، گناهان نمازگزار را همچون باد كه برگهاى درختان را در پائيز مى ريزد مى زدايد، و او را از بندى كه بر گردن دارد رها مى نمايد، رسول خدا- صلى الله عليه و آله- نماز را به چشمه آبى گرم تشبيه فرموده، كه بر در خانه مردى روان باشد، و او هر شبانه روزى پنج بار خود را در آن بشويد، و چنين كس را نشايد كه چركى بر تن باقى ماند، و حق نماز را مردانى از مومنين شناخته اند كه آرايش كالاى گيتى و روشنى چشم از فرزند و دارائى آنها را از آن بازنمى دارد، خداوند سبحان مى فرمايد: مردانى هستند كه سوداگرى و خريد و فروش آنان را از ياد خدا و گزاردن نماز و دادن زكات بازنمى دارد. و رسول خدا- صلى الله عليه و آله- با اينكه پروردگار، به بهشتش مژده داده بود، باز جان خويشتن را براى فرمانبردارى از اوامر خداوند به رنج و زحمت مى افكند، زيرا كه خداوند به او فرمود بود: اهل خويش را به خواندن نماز امر كن و خود در انجام آن شكيبا باش پس، پيامبر خدا، هم اهل خود را به آن امر مى فرمود و هم خود را در خواندن آن به رنج و شكيب وامى داشت. پس زكات نيز با نماز براى نزديك شدن مسلمانان مقرر گرديد، هر كه زكات دهد تن و جانش را بدين وسيله پاكيزه مى نمايد، و با چنين كفاره و تاوانى خويشتن را از آتش دوزخ دور ساخته زنگار اندوه و بيچارگى را از حقه درونش مى زدايد، بنابراين آن كس كه زكات مى دهد نبايد چشم و دلش دنبال آن باشد، و هرگز نشايد كه گرد افسوس و نگرانى بر رخسار خويش بپاشد، كسى كه آن را از روى بى ميلى عطا كند و به آنچه كه از آن برتر است اميدوار باشد، پس او به سنت پيامبر اكرم نادان است، و در مزد و پاداش مغبون، در كردار گمراه و پشيمانيش بسيار است و انسان هنگامى مشمول عنايات و الطاف خداوندى مى شود، كه به سنت رفتار كرده، مال را با طيب خاطر بدهد، نه از روى كراهت و اجبار، پس، اداى امانت كنيد، چون هر كس چنين نكند، زيانكار است و خسران برد، بى ترديد ذكر بزرگى خدا و حفظ اين امانت، بر آسمانهاى افراشته و زمينهاى گسترده و قلل مرتفع كوههاى سر به فلك كشيده عرضه شده، از اينرو چيزى بلندتر و وسيع تر و بالاتر و برتر از نماز و عبادت خدا نيست. و اگر قرار بود چيزى از جهت بلندى يا پهنى يا توانائى يا ارجمندى (از پذيرفتن آن امانت) سر باز زند كه زدند و امتناع كردند، ولى (امتناعشان از اين جهات نبود، بلكه از اين جهت بود كه از خيانت بدان و) از عقاب آن ترسيدند، و دانستند چيزى را كه انسان در دريافتش از آنها ناتوانتر است چرا كه او بسيار نادان و ستمكار است. گناهانى كه بندگان غافل در شب و روز مى كنند بر خدا پوشيده نمى ماند، او از پندار و گفتار و كردار همه باخبر است، و به اوضاع و احوال اين و آن احاطه و آگاهى دارد، اعضاء شما گواهان و اندامتان سپاهيان و فرمانبران و انديشه هاتان ديده بانان او هستند، و نهانيهاى شما نزد او آشكار است.