زبان دد(ى) است (كه) اگر بگذارند و رها كنند، بگزد.
زن كژدمى است شيرين گزنده.
شفاعت كننده، بال و پر طلب كننده است.
اهل دنيا همچو مسافرانند كه برند ايشان را، و (حال آن كه) ايشان خفتگان باشند.
نايافتن دوستان غريبى است.