ترجمه نهج البلاغه

عزیزالله جوینی

نسخه متنی -صفحه : 398/ 311
نمايش فراداده

حکمت 167

آلت و ساز مهترى فراخى سينه باشد.

حکمت 168

بازدار بدى را به جزا دادن نيكوكار.

حکمت 169

بدر و بدى را از سينه غير خود، به بر كندن آن از سينه خود.

حکمت 170

ستيزه كردن بكشد و زايل كند تدبير را.

حکمت 171

طمع، بندگى(يى) است هميشگى.