ترجمه نهج البلاغه

محمد علی انصاری قمی

نسخه متنی -صفحه : 305/ 251
نمايش فراداده

حکمت 207

آنكس كه (فرومايه است چون) بجائى رسد بگردنكشى برخيزد.

حکمت 208

در گردشهاى گوناگون گيتى گوهرهاى مردانگيها هويدا گردد.

حکمت 209

رشگ بردن از بيمارى دوستى است.

حکمت 210

بيشتر جاهائيكه خردها بخاك در ميغلطند زير برقهاى طمعها است.

حکمت 211

از عدل و دادگرى بدور است كه انسان درباره مرد مورد اطمينان بدگمان گردد و روى آن حكم كند

حکمت 212

بر مردم ستم راندن توشه بد به آخرت بردن است.