و فرمود (ع): فقدان دوستان به مثابه غربت است.
و فرمود (ع): از دست شدن حاجت، آسانتر است از خواستن آن از نااهلان.
و فرمود (ع): از بخشش اندك شرمنده مباش، زيرا نوميد ساختن، اندكتر از آن است.
و فرمود (ع): پاكدامنى، زيور بينوايى است و سپاسگزارى، آرايش توانگرى است.
و فرمود (ع): اگر آنچه مى خواستى ميسرت نشد، به هر حال كه هستى، قانع باش.
و فرمود (ع): جاهل ديده نشود مگر در افراط يا تفريط.
و فرمود (ع): چون عقل به كمال باشد، سخن اندك گردد.
و فرمود (ع): روزگار بدنها را فرسوده سازد و آرزوها را تازه گرداند و مرگ را نزديك و اميدها را دور كند. هر كه بر آن ظفر يابد به رنج افتد و هر كه از دستش بدهد، سختى كشد.
و فرمود (ع): هر كه خود را پيشواى مردم خواهد، بايد كه پيش از ادب كردن ديگران به ادب كردن خود پردازد و بايد كه ادب كردن ديگران به كردار باشد، نه به گفتار. كسى كه آموزگار و ادب كننده خويش است، سزاوارتر به تعظيم است، از آنكه آموزگار و ادب كننده مردم است.
و فرمود (ع): نفسهاى آدمى، گامهاى اوست به سوى مرگ.