و آن حضرت عليه السلام شنيد كه مردى از حروريه نماز شب مى خواند، و قرائت قرآن مى نمود، حضرت عليه السلام فرمودند: خواب در حال يقين و اعتقاد از نماز كه شخص در حال شك و ترديد بگذارد بهتر است.
حديث را به هنگام شنفتن فرا گيريد براى دانستن و تدبر كردن، دانستن براى باز گفتن زيرا كه قرائت كنندگان علم بسيار، و رعايت كنندگانش اندك اند.
آن حضرت عليه السلام شنيدند كه مردى مى گفت: ما براى خدا و بازگشتمان به سوى او خواهد بود فرمودند: اين گفتار ما كه مى گوئيم، اقرار بر نفوس خودمان خواهد بود كه ما مملوك خدائيم، و گفتار ديگرمان كه بازگشتمان به سوى اوست، قرارى بر اينكه، هلاك شوندگانيم.
گروهى آن حضرت عليه السلام را در پيش رويش ستايش كردند، حضرت عرض كردند: بارالها بحال من داناترى، و من از ديگران بر خويش داناتر، خداوندا ما را بهتر از آنچه مى پندارند بدار، و آنچه را كه آنان نمى دانند از ما واگذار.
آن حضرت عليه السلام فرمودند، حاجات مردم جز به سه چيز روا و سرپا نمى گردد: به كوچك گرفتن آن كار تا تو بزرگ شمرده شوى، به پنهان داشتن آن تا تو بزرگ و نامبردار گردى، شتاب در برآوردن آن تا بر صاحب حاجت گوارا باشد.