قمّل، خون، قورباغهها بر فرعونيان و ... ايضا معجزات سائر انبياء بنى اسرائيل از قبيل تسبيح كوهها و پرندگان با داود، دانستن زبان پرندگان «عُلِّمْنا مَنْطِقَ الطَّيْرِ» تسخير باد و جنّ بدست سليمان، زنده شدن مردگان بدست عيسى و ...
چنانكه در ما بعد آيه 47 بقره مقدارى از آنها شمرده شده است.
و موسى عليه السّلام بآنها فرموده: ... اذْكُرُوا نِعْمَتَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ إِذْ جَعَلَ فِيكُمْ أَنْبِياءَ وَ جَعَلَكُمْ مُلُوكاً وَ آتاكُمْ ما لَمْ يُؤْتِ أَحَداً مِنَ الْعالَمِينَ مائده: 20.
اين آيه خلاصه و فشرده مطلب ما قبل است يعنى: بر خاستن پيامبران از آنها. اعطاى آزادى و استقلال پس از آنكه در دست فرعون بردگان بودند. و رسيدن بچيزيكه احدى از مردمان بدان نرسيدهاند بنظرم مراد از آن كثرت معجزات و غيره است.
نتيجه اينكه: بنظر نگارنده مراد از تفضيل بنى اسرائيل، بودن پيامبران زياد و معجزات زياد در ميان آنهاست در اينصورت آنها از ايندو جهت از همه اقوام برتراند و هيچ مانعى ندارد كه «الْعالَمِينَ» شامل همه مردمان در هر عصر باشد زيرا اينهمه پيامبران و معجزات در هيچ قومى نه قبل از بنى- اسرائيل و نه بعد از آنها واقع نشده است.
ولى اين مطلب ربطى بفضيلت فرد فرد آنها ندارد كه آنها از نظر افراد بتصريح قرآن و تجربه، اشخاص بد كار و حيلهگر و «غَضِبَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ» و «فَباؤُ بِغَضَبٍ عَلى غَضَبٍ» بوده و هستند، آيات فقط ميگويد كه اين تفضيل در اين قوم واقع شده است.
از طرف ديگر ميشود از كثرت پيامبران و معجزات خشونت و جهالت بنى اسرائيل را كشف كرد زيرا اگر غرق در جهالت و عصيان نبودند احتياج بآنهمه پيغمبر و معجزات نداشتند.
آيه زير نيز قابل دقت و بررسى است وَ لَقَدْ كَرَّمْنا بَنِي آدَمَ وَ حَمَلْناهُمْ