نَذِيرٌ

ملك: 8. هر وقت گروهى در آتش انداخته شوند دربانان آن ميپرسند آيا شما را بيم دهنده‏اى نيامد؟

راغب فوج را «گروهيكه بسرعت ميروند» گفته است.

هذا فَوْجٌ مُقْتَحِمٌ مَعَكُمْ لا مَرْحَباً بِهِمْ إِنَّهُمْ صالُوا النَّارِ ص: 59.

ظاهرا مراد اين است: ملائكه برؤساء گناهكاران گويند اين پيروان شما گروهى‏اند كه با شما وارد عذاب ميشوند و رؤسا گويند: خوش و وسعت مباد بر آنها كه آنها وارد شوندگان آتش‏اند.

جمع فوج در قرآن افواج است وَ رَأَيْتَ النَّاسَ يَدْخُلُونَ فِي دِينِ اللَّهِ أَفْواجاً نصر: 2.

رجعت

‏

وَ يَوْمَ نَحْشُرُ مِنْ كُلِّ أُمَّةٍ فَوْجاً مِمَّنْ يُكَذِّبُ بِآياتِنا فَهُمْ يُوزَعُونَ. حَتَّى إِذا جاؤُ قالَ أَ كَذَّبْتُمْ بِآياتِي وَ لَمْ تُحِيطُوا بِها عِلْماً أَمَّا ذا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ. وَ وَقَعَ الْقَوْلُ عَلَيْهِمْ بِما ظَلَمُوا فَهُمْ لا يَنْطِقُونَ نمل: 83- 85. يعنى روزى كه گروهى را از آنانكه آيات ما را تكذيب ميكنند جمع ميكنيم. و از پراكنده شدن منع شوند. تا چون آمدند خدا فرمايد آيا آيات مرا بى- آنكه بآنها دانا شويد تكذيب نموديد يا چه كارى ميكرديد؟ قول (عذاب) بر آنها واقع شود و سخن نگويند.

از آيه اول باستناد «نحشر فوجا» بوجود رجعت استدلال شده زيرا خدا در باره قيامت فرموده وَ حَشَرْناهُمْ فَلَمْ نُغادِرْ مِنْهُمْ أَحَداً كهف: 47.

يعنى همه را جمع كرديم واحدى را را نگذاشتيم. پس حشر فوجى از هر امّت لابد قبل از روز قيامت است و آن نيست مگر رجعت.

نگارنده گويد: بايد دو مطلب مورد توجه باشد يكى آنكه اگر آيه راجع برجعت باشد مخصوص بامت اسلامى نيست و لفظ نَحْشُرُ مِنْ كُلِّ أُمَّةٍ فَوْجاً مبيّن آنست كه رجعت از هر امّت خواهد بود، لازمه اين سخن آنست كه در آينده و مثلا در زمان امام زمان عليه السّلام يا بعد از آنحضرت از