قاموس قرآن

كنده شود.

وقتيكه جهنّم افروخته گردد.

وقتيكه بهشت بمردم نزديك شود.

آنوقت انسان آنچه را كه آماده كرده خواهد دانست.

اين آيات از يك تحوّل عجيب و عظيم حكايت دارند كه يدرك و لا يوصف است اين آيات در روزى گفته شده كه بشر راهى بآنها نداشت ولى فعلا بفكر و فهم بشرى بسيار مأنوس است.

2- إِذَا السَّماءُ انْفَطَرَتْ.

وَ إِذَا الْكَواكِبُ انْتَثَرَتْ.

وَ إِذَا الْبِحارُ فُجِّرَتْ انفطار:

1- 3.

إِذَا السَّماءُ انْشَقَّتْ.

وَ أَذِنَتْ لِرَبِّها وَ حُقَّتْ.

وَ إِذَا الْأَرْضُ مُدَّتْ.

وَ أَلْقَتْ ما فِيها وَ تَخَلَّتْ انشقاق: 1- 4.

يعنى: وقتيكه آسمان شكافته شود.

وقتيكه ستارگان پراكنده گردند.

وقتيكه درياها منفجر گردند. وقتيكه آسمان پاره شود. و از دستور پروردگارش اطاعت كند و حتمى است كه اطاعت خواهد كرد.

وقتيكه زمين انبساط يابد و آنچه در آن است بيرون ريزد و خالى گردد.

اين آيات نيز از يك تحوّل همگانى كه فرو ريختگى نظم فعلى است خبر ميدهند.

1- إِذا رُجَّتِ الْأَرْضُ رَجًّا. وَ بُسَّتِ الْجِبالُ بَسًّا. فَكانَتْ هَباءً مُنْبَثًّا واقعة: 4- 6.

2- كَلَّا إِذا دُكَّتِ الْأَرْضُ دَكًّا دَكًّا فجر: 21.

3- إِذا زُلْزِلَتِ الْأَرْضُ زِلْزالَها. وَ أَخْرَجَتِ الْأَرْضُ أَثْقالَها زلزال: 1- 2.

4- يَوْمَ تَمُورُ السَّماءُ مَوْراً. وَ تَسِيرُ الْجِبالُ سَيْراً طور: 9 و 10.

5- يَوْمَ تَرْجُفُ الْأَرْضُ وَ الْجِبالُ وَ كانَتِ الْجِبالُ كَثِيباً مَهِيلًا مزمّل: 14.

6- وَ تَكُونُ الْجِبالُ كَالْعِهْنِ