ص 163 كتاب مادّه، زمين و آسمان شكل ذراتى را كه پانصد هزار مرتبه بزرگ شدهاند چاپ كرده است.
يعنى ويروسها پس از پانصد هزار مرتبه بزرگ شدن هنوز ديده نميشوند ولى زندهاند و حركت، جذب، دفع و توليد مثل دارند، حيات در چنين سوراخهاى نامرئى و ذرّات ناپيدا خود را حفظ كرده است، چه بعدى دارد كه در ميان سلّولهاى خشكيده و خاك شده بدن خود را حفظ كرده و منتظر فرصت بوده باشد.
ميگويند: اگر دانه گندم را بريان كنيم سلّولش ميميرد ديگر وقت كاشتن نميرويد و اگر مثلا خاك بدن را خشت بزنند و آجر بپزند ديگر قابليت زنده شدن را نخواهد داشت؟
گوئيم: ميكروبهائى هستند كه حتى در حرارت دويست درجه از بين نميروند از كجا معلوم كه با آجر شدن از بين رفتهاند؟
در مجلّه جوانان سال ششم از شمارههاى بهمن ماه صفحه 6 زير عنوان «ما اسرار زنده كردن موجودات چندين ميليون ساله را فاش ميكنيم» از يك دكتر انگليسى بنام «مورلى مارتين» نقل ميكند: او يك تكّه از سنگهاى «آزوئيك» را كه عمر آنها بين 100 تا 400 ميليون سال قبل است در كوره الكتريكى بين 2 تا 3 هزار درجه حرارت داده سپس آنرا كه مانند كف فلزّى شده بود بيرون آورد و باز در محلى 220 درجه حرارت داد آنگاه آنرا در آبهاى مخصوصى قرار داد و تحت تأثير اشعه ايكس يا ماوراء بنفش گردانيد، مشاهده كرد دانههاى آن از هم جدا شده و ذرات كوچكى بوجود آوردند، بعد از ادامه عمل متوجّه شد كه آنها بصورت خرچنگ ها و ماهيهاى كوچك در آمدند. و حتى ديد بعضىها بتدريج صورت فيل، كرگدن، ميمون و غيره بخود ميگيرند دانشمند از اين كشف بطورى بهت زده شد كه جان خويش را باخت ولى ثابت كرد كه سلّولها و ياختههاى