مقدّمه

الحمدللّه‏ و الصّلوة على رسول اللّه‏ و على آله آل اللّه‏ و اللّعن على اعداء اللّه‏.

از مسائل مهم حياتى و اجتماعى كه بايد زيربناى زندگانى هر انسانى قرار گيرد و انسان‏ها بايد هر چه بيشتر به آن توجه و التفات داشته باشند، مسأله تخليه و تحْليه اخلاقى است؛ چون انسانيّت انسان ظهور و بروز پيدا نمىكند، مگر با آراستگى به فضايل و پيراستگى از رذايل اخلاق. سرّ مطلب اين است كه هيچ انسانى با انسانى ديگر از نظر ذات و ماهيّت متمايز نيست و به اصطلاح منطقيون و فلاسفه، تشكيل در ماهيّت وجود ندارد، بلكه تمام امتيازات انسان‏ها از همديگر به وسيله عوارض جسمانى و يا حالات و ويژگىهاى نفسانى است. انسان‏ها از همديگر به وسيله عوارض و ويژگيهايى كه دارند و يا دريافت مىكنند، امتياز پيدا مىكنند.

بنابراين، بالاترين مميّز ميان انسان‏ها همانا تخلّق به فضايل اخلاق و تجنّب از رذائل اخلاق است.

متأسفانه واژه‏اى كه در قاموس تمدن عصر حاضر كمياب است و معمولاً تفسيرهاى نادرستى از آن مىشود، واژه اخلاق تمدن جديد، خود را با هرج و مرج، بدبينى و بدانديشى، انحراف و كج روى، تجاوز به حقوق هم ديگر، بى