در سالگرد شهادت مرحوم استاد مطهري در سال 83 همايش حكمت در سالن دار الشفاء برگزار بود من نيز حضور داشتم و از بيانات استادم بهرهمند شدم، به ويژه چون با خاطرات گذشته و دورهاي كه شاگردشان بودم همراه ميشد به لذتبخشي آن افزون ميگشت.
سپس ديدم كه فرمايشات استاد در آن جلسه خلاصهاي از پيام كتبي ايشان بوده كه به كنفرانس «ارسطو پلي ميان شرق و غرب» كه در يونان برگزار بوده ارسال شده است.
متن پيام را يكي از روزنامهها يكي دو روز پيش از آن چاپ كرده بود.
(جام‌جم 13/2/83).
اكنون نكاتي از بيانات مكتوب حضرت استاد را در زير بررسي ميكنم كه يادي از سنت آزادگي طلبگي باشد.
ابتدا عنوان و تيتر درشت مقاله ايشان كه ميفرمايند: اماميه با فلسفه مخالفتي ندارد.
نه تنها اماميه با فلسفه مخالفتي ندارد بل مكتب اماميه خود يك «فلسفه» است يك فلسفة كامل با اصول و فروع مشخص و با مباني كاملاً معين.
اما فرمايش استاد در اين تيتر و عنوان پرسش‌هائي را بر ميانگيزاند و خواننده را وادار ميكند تا بينديشد از خود و يا از استاد بپرسد مثلاً در جمله «اماميه با فلسفه مخالفتي ندارد» مراد از «فلسفه» چيست؟ و نميتواند خارج از سه صورت زير باشد: