41. امام باقر عليه السلام: با بازگشت (توبه) راستين، خود را در معرض رحمت و بخشش خدا قرار ده و براى بازگشت راستين، از دعاى خالصانه و مناجات در دل تاريكيها كمك بگير.
42. امام صادق عليه السلام: از جمله رازگويىهاى خداوند با موسى بن عمران عليه السلام آن بود كه به او فرمود: «اى پور عمران! دروغ مىگويد آنكه مىپندارد دوستم مىدارد و چون شب درآيد، از من غفلت كند و بخوابد. مگر هر دوستدارى، خلوت با محبوبش را دوست ندارد؟
اى پور عمران! اينك اين منم كه بر دوستانم آگاهم و چون شب، آنان را فرو پوشد، ديده دلشان بگردد و كيفرم پيش چشمانشان پديدار شود و چنان با من سخن مىگويند كه گويى مرا مىبينند و چنان مرا مخاطب مىسازند كه گويى در حضورم هستند. اى فرزند عمران! از قلبت شكستگى، از تنت افتادگى و از چشمانت اشكها را در تاريكى شب، نثار من كن و مرا بخوان كه مرا نزديك و اجابتكننده خواهى يافت.
43. امام صادق عليه السلام: روزى پيامبر خدا نماز صبح را با مردم خواند. بعد از نماز،چشمش به جوانى در مسجد افتاد كه چرت مىزد و سرش پايين مىافتاد، رنگى زرد و بدنى نحيف و چشمانى گود افتاده داشت. پيامبر خدا به او فرمود: «فلانى! حالت چهطور است؟». گفت: اى پيامبر خدا! من به يقين رسيدهام.
پيامبر خدا از گفته او تعجّب كرد و فرمود: «هر يقينى را حقيقتى است. حقيقت يقين تو چيست؟».