عشقِ پيامبرانه، نه عشقِ صوفيانه. محبّتى كه او را در برابر دوستان خدا، فروتن، و در برابر دشمنان او سرفراز مىدارد؛ عشقى كه عاشق را براى استقرار آرمانها و ارزشهاى الهى و انسانى در جهان به پيكار وا دارد، و «اذان شهادت و رشادت سردادن» و استوارى در برابر تهاجم تبليغاتى دشمنان خدا، گواه صداقت عاشق در دعوى محبّت است.
دارا بودن آگاهيهاى دينى، آگاهيهاى سياسى، اخلاق شايسته و دورى از صفات نكوهيده، به شرحى كه در فصل دوم حكمتنامه آمده، مقدّمه و پيشنيازِ دستيابى به قلّه شكوهمند بسيج است.
همچنين انجام دادن مسئوليتهاى فردى، اجتماعى، فرهنگى و نظامى كه در فصل سوم حكمتنامه بدان پرداختهايم و نيز آنچه در فصل چهارم رازِ موفّقيت بسيجى شناخته شده است، آثار و لوازم دستيابى به اين جايگاه بلند است.
در فصل پنجم حكمتنامه، دو نمونه از پيشتازان وصول به قلّه جايگاه بسيج، معرّفى شدهاند:
نمونه اوّل، شمارى از يارانِ امير مؤمناناند كه «شُرطة الخميس(نيروهاى ويژه)» ناميده مىشدند و با آن حضرت، پيمان