بر آنها تجلى مىكند ـ چنانكه بر انبيا تجلى كرد ـ آنان همانند پيامبران، همه چيز را در راه خدا مىخواهند و خودى نمىبينند و در مقابل حق تعالى، براى خودشان، شخصيتى قائل نيستند....
اين روايت، انبيا را مقارن شهدا قرار داده و همان جلوهاى را كه حق تعالى بر انبيا مىكند، بر شهدا هم مىنمايد. شهيد هم يَنْظُر اِلى وَجْه اللّه؛ زيرا همانطور كه انبيا حجابها را شكسته بودند، آنها نيز حجابها را شكسته و آخر منزلى كه براى انبيا هست، شهدا نيز بر حسب حدود وجودى خودشان به اين آخر منزل مىرسند».(1)
البته بعيد نيست كه ديگر پيروان راستين خط ولايت و امامت نيز در قبر مورد بازخواست قرار نگيرند و لطف و رحمت الهى نصيب آنان نيز شود.
امام صادق (عليه السلام) فرمود: «هر كس از شما در مسير ما باشد و بميرد؛ شهيد است».
سؤال شد: اگر چه در بستر باشد؟
فرمود: «آرى. اگر در بستر هم بميرد، نزد خدا زنده است و روزى داده مىشوند».(2)
(1). «صحيفه نور»، ج13، ص272 ـ 273، وزارت ارشاد اسلامى. (2). «المحاسن»، خالدالبرقى، ص164، دارالكتب الاسلاميه. «بحار»، ج6، ص245. «لئالى الاخبار»، ج4، ص234: «يا ابامحمد! إن الميت منكم على هذا الامر شهيد!» قلت: و إن مات على فراشه؟ قال: «و إن مات على فراشه، حى عند ربه يرزقون».