حیات پس از مرگ

در درون برزخ راهى را پيمودند كه در آن راه، زمين بر آنها چيره شده؛ گوشتهايشان را خورده و از خونهايشان آشاميده است.

«فكَانَّما قَطَعُوا الدُّنْيا اِلى الاْخِرَةِ وَ هُمْ فيها؛ فَشاهَدُوا ما وَراءَ ذلك؛ فَكَانَّما اطّلَعُوا غُيُوبَ اَهْلِ البَرزخِ فى طُولِ الإِقامَةِ فيه...».(1)

[بندگان شايسته] گويا دنيا را به پايان رسانيده فراسوى آن را مىنگرند و امور اخروى را مشاهده مىكنند؛ و گويى بر احوال پنهانى برزخيان و مدت اقامت آن سامان آگاهند.

ج ـ اين واژه در روايات نيز به صورت متعدد به كار رفته است؛ از جمله:

قالَ الصّادق (عليه السلام): «اَلْبرزَخُ، اَلْقَبْر؛ وَ هُوَالثَّوابُ وَالعِقابُ بَيْنَ الدُّنيا وَالآخِرَة».(2)

امام صادق (عليه السلام) فرمود: «برزخ، عالم قبر است كه عبارت از ثواب و عقاب بين دنيا و آخرت است».

قالَ الصّادق (عليه السلام): «وَاللّه‏ِ ما اَخافُ عَلَيْكُمْ اِلاّ الْبرزخ».(3)

امام صادق (عليه السلام) فرمود: «سوگند خداى را كه جز از عالم برزخ بر شما بيم ندارم».

(1). «نهج البلاغه»، خ 213، ص 704.

(2). «تفسير نورالثقلين»، ج3، ص 553. «بحار»، ج6، ص 218.

(3). «تفسير نورالثقلين»، ج3، ص 553. «بحار»، ج6، ص 214.