فرشتگان الهى، پاكان و نيكانى را كه در دنيا از گناه، شرك و ستم به دور بودند و در صدق و پاكى دنيا را سپرى نمودند؛ به نيكى در مىيابندشان.

«يقُولُونَ سَلامٌ عَلَيْكُم»

گويندشان: سلام و درود بر شما! اينك وارد وادى شده‏ايد و از هر گزندى در امانيد.

«اُدْخُلوا الْجَنَّة بِما كُنْتُم تَعْمَلونَ»

به سبب كردار نيكتان، وارد بهشت گرديد و از نعمتهاى الهى بهره بريد.

از سياق كلام و عبارت «اُدخُلوا الجَنَّة» كه با لفظ ماضى «قيل» و با فعل امر «اُدخُلوا» بيان شده است؛ استفاده مىگردد كه مراد از «جَنَّة» در آيه بالا، بهشت برزخى است.

آيه چهارم

«لايَسْمَعُونَ فيها لَغوا اِلاّ سَلاما وَلَهُم رِزْقُهُمْ فيها بُكْرَةً وَ عشيّا»(1)

اين آيه برخورد انسانهاى نيك را با يكديگر چنين بيان مىدارد:

«لايَسْمَعُونَ فيها لَغوا اِلاّ سَلاما»

هيچ گفتار بيهوده و سخن عبث از آنان شنيده نشود و آنچه در آنجا شنيده مىشود، نداى درود و سلام بهشتيان و فرشتگان الهى است.

«وَلَهُم رِزْقُهُمْ فيها بُكْرَةً وَ عشيّا»

(1). مريم (19) آيه 62.