قالَ الصّادِقُ (عليه السلام): «فَاِذا قَبضَهُ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ صَيَّرَ تِلْكَ الرُّوحَ فى قالبٍ كَقالِـبِه فِى الدُّنْيا؛ فَيأكُلُونَ و يَشْرَبُونَ؛ فَاِذا قَدِمَ عَلَيْهِمُ الْقادِم، عَرَفُوهُ بِتِلْكَ الصُّورَةِ الّتى كانَتْ فِى الدُّنيا».(1)
امام صادق (عليه السلام) فرمود: «هنگامى كه خداوند، جان مؤمن را بگيرد، او را در كالبدى همانند دنيا قرار مىدهد و [با آن قالب از خوردنىها و آشاميدنىهاى بهشت برزخي] مىخورند و مىآشامند؛ و اگر كسى بر آنان وارد شود[به همان شكل و قيافهاى كه در دنيا داشتند] ايشان را مىشناسند».
قال على (عليه السلام) لاِبْن نُباتَةَ مِنْ اَصْحابِه: «لَوْكُشِفَ لَكُمْ لَرَأيتُمْ أرْواحَ الْمُؤمنينَ فى هَذا الظَّهْرِ، حَلْقا يَتَزاوَرُون وَ يَتَحَدَّثُونَ؛ اِنَّ فى هذا الظَّهْر رُوحُ كلِّ مُؤمِنٍ، وَ بِوادِى بَرَهُوتَ نسمَةُ كلِّ كافِرٍ».(2)
امام على (عليه السلام) به ابن نباته فرمود: «اگر، [حجاب برزخى كنار رود و آن جهان[ بر شما نمايان گردد، هر آيينه ارواح مؤمنان را در پشت اين شهر [نجف[ خواهيد ديد كه حلقهوار گردهم آمده؛ با هم ديدار كنند و سخن گويند.
روح هر مؤمنى در اينجاست(3) و ارواح كفار در وادى برهوت».
(1). «الكافى»، ج3، ص245. «بحار»، ج6، ص269. «المحجة البيضاء»، ج8، ص300. (2). «بحار الانوار»، ج6، ص243. (3). در گفتار 5 خواهد آمد كه بهشت برزخى در وادى السلام؛ و وادى السلام نيز از توابع نجف اشرف است.