ديار خود بيرون رانديد و به ستيز و جنگ با او برخاستيد؛ من اينك وعده پروردگارم را حق يافتم. [شما چطور؟].

عمربن خطاب كه سخنان پيامبر را مىشنيد به آن حضرت اعتراض كرد: [اينها بدنهايى مرده و بىجانند] چگونه با آنان سخن مىگوييد؟

پيامبر (صلّى الله عليه وآله وسلّم) فرمود: بس كن! سوگند به خدا كه تو از آنان شنواتر نيستى؛ آنان مىشنوند؛ ولى توانايى پاسخ گفتن را ندارند. اينك كه از آنان روى برگردانم، فرشتگان عذاب با گرزهاى آهنين بر سرشان مىكوبند».(1)

جهان بيدارى

از روايات استفاده مىشود كه برزخيان به اندازه مقام و منزلت خويش از دنيا ديدن مىكنند:

امام كاظم (عليه السلام) فرمود: «انسانهاى برزخى، در شكل پرنده‏اى لطيف

(1). «بحار الانوار»، ج6، ص254 ـ 255.

«سخن گفتن پيامبر گرامى با سران كفار قريش، از مسلمات تاريخ و حديث است؛ از ميان محدثان گروهى آن را نقل كرده‏اند كه به برخى اشاره مىكنيم:

الف ـ «صحيح بخارى»، ج5، ص97، 98 و 110 (در سرگذشت جنگ بدر).

ب ـ «صحيح مسلم»، ج4، ص77 (كتاب جنت).

ج ـ «سنن نسايى»، ج4، ص89 و 90.

د ـ «مسند امام احمد»، ج2، ص131.

هـ ـ «سيره ابن هشام»، ج1، ص639.

و ـ «مغزى واحدى»، ج1، (غزوه بدر).

ز ـ «بحار الانوار»، ج19، ص346.

و... (نقل از: «اصالت روح از نظر قرآن»، ص158)