حیات پس از مرگ

امام باقر (عليه السلام) فرمود: «هنگامى كه مؤمن وارد قبر مىشود، نماز، زكات، نيكى و صبر، در طرف راست، چپ، بالا و روبه‏روى او قرار مىگيرند».(1)

گاهى، نمونه‏هايى براى اهل اين جهان پيش مىآيد كه مايه پند و عبرت آنهاست.

حكايتى از شگفتىهاى سيماى «همدم برزخى» را از زبان شيخ بهايى (اعلى اللّه‏ مقامه) بازگو مىكنيم:

«در اصفهان، رفيقى داشتم كه بيشتر وقتها به قبرستان مىرفت و بر سرآرامگاه آشنايى به عبادت مىپرداخت.

روزى، به ديدارش رفتم. پرسيدمش: از شگفتىهاى قبرستان چه ديده‏اى؟

گفت: ديروز، جنازه‏اى را بدينجا آوردند و در گوشه‏اى به خاك سپردند.

هنگام شامگاه، بوى گنديده‏اى از نزديكىهاى آن قبر برخاست كه تا به حال بويى بدين بدى نبوييده‏ام!

ناگاه هيكل ترسناكى را همانند سگ ـ كه بوى گند از او بود ـ ديدم

(1). «الكافى»، ج3، ص240. «بحار»، ج6، ص265. «المحجة‏البيضاء»، ج8، ص312:

«إذا دخل المؤمن قبره؛ كانت الصلوة عن يمينه والزكوة عن يساره و البر يطلُّ عليه و يتنحّى الصَبر ناحية...».