يكى از داستانهاى قرآنى داستان طالوت و جالوت است. بنياسرائيل پس از دوره حضرت موسى عليه السلام به پيغمبر خود ميگويند: «فرماندهى را بر ما بگمار تا به فرمان او در راه خدا پيكار كنيم.» از جانب حق تعالى، طالوت به فرماندهى آنان گماشته ميشود. در آغاز آنان از اين انتصاب رخ بر ميتابند و نمى پذيرند، سرانجام با تأكيد پيامبر الهى به آن تن ميدهند و در ركاب او براى نبرد باجالوت كافر تبه كار و لشكر او حركت ميكنند.
دولشكر مقابل يكديگر صف آرايى ميكنند و آماده نبرد ميشوند. سربازان موحّد طالوت در اين هنگام دست به دعا بر ميدارند و ميگويند:
رَبَّنا أَفْرِ غْ عَلَيْنا صَبْراً وَثَبِّتْ أَقْدامَنا وَانْصُرْنا عَلَى الْقَومِ الكافِرينَ؛1
بارالها، صبر و پايدارى بر ما فروريز، و گامهاى ما را استوار دار، و ما را بر كافران پيروز فرما.
و سپس به كارزار ميپردازند. موحّدان پيروز، و كافران فرارى ميشوند.
1. بقره (2) آيه 250.