ايوب يكى از پيامبران الهى است كه به خاطر صبرش زبانزد همگان است. خداوند به ايوب نعمت بسيار داده و او هم به طاعت الهى كمر بسته و شكرگزار نعمتهاى الهى بود. شيطان به بندگى ايوب حسد برد و گفت: خداوندا، اگر ايوب فرمانبر است به خاطر نعمتهايى است كه به او دادهاى، و گرنه فرمان نميبرد.
سرانجام، زمينه و زمان آزمايش ايوب فرا رسيد و گرفتار امتحان الهى شد.
ايوب ثروت و مكنت و فرزندان را يكى پس از ديگرى از دست داد. در تمام مراحل اين آزمايش بزرگ، صبر ايوب بر حوادث و پيشامدهاى تلخ چيره شد و آنگاه كه نيمهجانى بيش برايش نمانده بود دست به دعا برداشت و چنين گفت:
أَنّى مَسَّنِى الضُّرُّ وَأَنْتَ أَرْحَمُ الرّاحِمينَ؛1
بارالها، ضرر و زيان به جان من رسيد و تو ارحم الراحمين هستي.
شيخ طبرسى گويد: «اين سخن ايوب، كنايهاى ظريف براى طلب حاجات است.»2
1. انبياء (21) آيه 83. 2. مجمع البيان، ج7، ص59.