در نبرد حُنين، غنيمت بسيارى به چنگ مسلمانان افتاد. حضرت محمد صلّى الله عليه وآله وسلّم به هنگام تقسيم غنايم، به تازه مسلمانان مكّه سهم بيشترى دادند تا در مسلمانى دلگرم و به اسلام خوشبين شوند. اين كار پيامبر سبب گرديد تا براى بيشتر مهاجر و انصار كه از فلسفه كار حضرت بيخبر بودند سؤال ايجاد شود و در اين ميان، منافقان فرصت يافتند تا زبان اعتراض بگشايند و به بدگويى از پيامبر پردازند.
پيامبر، علّت كار خود را شرح دادند و مؤمنان بدان راضى شدند.
خداوند ميفرمايد: شايسته بود به آنچه خدا و پيامبرش به آنان دادند راضى و خوشنود باشند و بگويند:
حَسْبُـنا اللّهُ سَـيُـؤْتِـينا اللّهُ مِنْ فَضْلِهِوَرَسُولُهُ إِنّا إِلى اللّهِ راغِبُونَ؛1
خداوند ما را بس است، به زودى خداوند از فضلش، و پيامبرش به ما ميدهند، ما به سوى پروردگار رغبت و ميل داريم.
1. توبه (9) آيه 59.