حاملان عرش الهى و كرّوبيان كه فرشتگان عالى رتبه و مقرّب الهى هستند، هميشه تسبيح و حمد پروردگار كنند و بر ايمانشان افزوده شود و از براى مؤمنان طلب آمرزش كنند و گويند:
رَبَّنا وَسِعْتَ كُلَّ شَيءٍ رَحْمَةً وَعِلْماً فَاغْفِرْ لِلَّذِينَ تابُوا وَاتـَّبَعُوا سَبِيلَكَ وَقِـهِمْ عَذابَ الجَحِيمِ * رَبَّنا وَأَدْخِلْهُمْ جَنّاتِ عَدْنٍ الَّتِى وَعَدْتَهُمْ وَمَنْ صَلَحَ مِنْ آبائِهِمْ وَأَزْواجِهِمْ وَذُرِّيّاتِهِمْ إِنَّكَ أَنْتَ العَزِيزُ الحَكِيمُ * وَقِهِمُ السَّيِّئاتِ وَمَنْ تَقِ السَّيِّئاتِ يَوْمَئِذٍ فَقَدْ رَحِمْتَهُ وَذ لِكَ هُوَ الفَوْزُ العَظِيمُ؛1
بارالها، رحمت و دانش تو همه چيز را فرا گرفته است، پس بيامرز كسانى را كه توبه كردند و راه تو را پيمودند، و آنان را از آتش جهنّم بازدار. بارالها، آنان و نيكان از پدران و همسران و فرزندانشان را به بهشت عَدْن كه به آنان وعده دادى داخل فرما، همانا تو عزيز و حكيمي. و آنان را از بديها و عذاب دوردار؛ چرا كه هر كه را تو از بدى در روز قيامت حفظ فرمايى به او رحم كردهاى، و همين رستگارى بزرگ است.
1. غافر (40) آيات 7 ـ 9.